Eskiden İzmir‘de gençler mahallede kuş avlarlarmış, sonra da sahilde çoğunlukla çiftlere azad etsinler diye kuşların özgürlüklerini satarlarmış. Gelen kişi bir dilek dileyip esir olan kuşu havaya salarmış. Teoride baktığında “kuşu zaten özgürken yakalayıp köleleştirdiğini bildiğin kişiye” sanki yaptığı marifetmiş gibi para kazandırıp yakaladığı canlının özgürlüğü karşılığında fidye veriyorsun. Ama simgesel bakınca da romantikmiş özgürlüğe para vermek. Yalnızlar için bile romantikmiş bence. Hatta en çok da onlar için romantikmiş! Buna ‘yalnızın kapitalist romantikliği‘ denilebilir. İlişkisinde romantik olmayanların bile başına gelebilir bu durum. Düşünsenize başka birine tekrar can veremeyen birisi bir kuşa can verecek. Sevgisiyle yapamadığını parasıyla yapabilecek…
Beygir Kafalı 